U ranijim tekstovima istakli smo da se za pokrivanje plastenika najčešće koriste folije. Folije mogu biti jednoslojne (spoljašnje i unutrašnje), dvostruke sa naduvavanjem, različitog kvaliteta i različitih osobina (anti-dust protiv prašine, anti-condesate protiv kondenzacije, malchopaque termoosetljiva na višim temperaturama od 28 C postaje bela i smanjuje transparentnost,folije sa fluorescentnim aditivima značajne u borbi protiv insekata,ADIR Blue folije plave boje smanjuje štete od plamenjače).Međutim za pokrivanje plastenika koriste se i čvrste ili tzv krute pokrivke.Ranije se od tih pokrivki koristili poliester FRP ili fiberglas,PVC ploče a danas akrili i polikarbonati. Akril je materijal koji je lak za upotrebu, lomljiv je u velikim pločama,velike je čvrstoće najčešće višeslojan sa vazduhom između slojeva koja mu daje dobre izolacione osobine,nešto je lošije propustljivosti za svetlost. Sličnih osobina je i polikarbonat.Veoma bitna karakteristika je mehanička otpornost pre svega na oštećenja od grada gde je polikarbonat daleko najotporniji,mada je i folija posebno na naduvavanje izuzetno velike otpornosti. Najveća mana čvrstih pokrivki je laka zapaljivost, i visoka cena. Najčešće se od ovih materijala prave vrata plastenika,ali mogu i celi plastenici tj. bočne strane i čela dok su krovovi od duple folije na naduvavanje.Neki proizvođači plastenika ove materijale koriste za izradu polumeseca ,a to je deo plastenika koji pokriva čela u delu gde se iz ravnog dela ide u kupolu prema vrhu krova. U poređenju sa folijom čvrste pokrivke nisu osetljive na oštećenja koja često nastaju u plastenicima u toku rada ili na oštrim ivicama plastenika,krute pokrivke ne ne propuštaju infracrvene zrake, nešto su lošije propustljivosti za vidljivi deo sunčevog spektra. Kada je reč o postavljanju i trajnosti svakako su krute pokrivke isplativije od folija.
O staklu kao krutoj pokrivci biće reči u delu koji se odnosi na staklenike.